ชีวิตในระหว่าง 6 เดือน ที่ผาดโผนของฉัน กับเด็กพิการหูหนวก ในเมืองไทย
แม้ว่าฉันอยากจะบินมาเลยทันทีก็ตาม แต่ฉันต้องรอเวลาอีกตั้ง 2 ปี เพราะโครงการ “ Weltwaert” หรือในความหมายภาษาไทยคล้ายๆ กับ โลกแห่งอนาคตหรือการมองโลกข้างหน้าในหลายมิติ หลายมุมมอง โครงการนี้จะอนุญาต ให้เข้าร่วมได้เมื่อมีอายุครบ 18ปี เท่านั้น หลังจากที่ต้องรอมานาน และกับความคิดต่างๆนาๆเกี่ยวกับโครงการสอนเด็กพิการหูหนวกแล้ว ในที่สุด 1 เดือนหลังจากที่ฉันมีอายุครบ 18 ปี ฉันก็ได้รับอนุญาตให้เดินทางมาเมืองไทยได้ตามที่ตั้งใจไว้เป็นเวลานานตั้ง 2 ปี ถึงแม้ว่าวันที่ฉันบินมาเมืองไทย จะเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก แต่การที่ต้องลาจาก เพื่อนพ้องและครอบครัวที่สนามบินก็เป็นวันที่ยากที่จะหักห้ามความเศร้าใจ ที่จะต้องจากบ้านเกิดจากครอบครัวที่อบอุ่น ที่เคยใช้ภาษามือสื่อสารมาด้วยกันตลอดเวลา ตอนนี้ฉันต้องออกจากบ้านมา และต้องอยู่ต่างประเทศคนเดียวโดยลำพัง ยืนด้วยลำแข้งของตัวเองเป็นครั้งแรก เมื่อมาถึงพัทยา ฉันถึงตระหนักดีว่ามันมีความหมายต่อฉันเพียงใด กับการที่ฉันต้องจากบ้านเกิดมาด้วยระยะทางอันไกลแสนไกล กับทุกสิ่งทุกอย่างที่แตกต่างจากบ้านเกิดเมืองนอนอย่างเปรียบเทียบกันไม่ได้ เลย จากอูณหภูมิที่แสนเย็นที่เยอรมัน ตอนนี้เปลี่ยนเป็น 28 องศาที่เมืองไทย อาการ Jetlag หลังจากลงเครื่องและเวลาที่แตกต่างกันมาก ทำให้ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน และอาหารไทยมื้อแรกก็เป็นมื้อที่ฉันไม่เคยได้ลิ้มลองมาเลยในชีวิต เริ่มตั้งแต่วันแรกเลยฉันก็มีโปรแกรมเต็มวันที่ Human Help Network เป็น งานฉลองครบรอบ 40 ปี ของบ้านเด็กกำพร้า ต่อมาก็เป็นวันเด็ก ถัดมาเป็น…